فردی باغ با صفایی داشت .روزی داخل ان مشغول کار بود که وقت نماز فرا رسید،او هم از حوض وسط باغ وضویی گرفت وهمان جا مشغول نماز شد .هنگام نماز، بال زیبای پرنده ای که روی درخت نشسته بود،توجه او را به خود جلب کرد.
این باعث شد که فکر او از نماز بیرون رود ودر تعداد رکعت های خوانده شده ی نماز شک کند.با خود گفت :«باغی که موجب حواس پرتی من در نماز شود،به درد نمی خورد»از این رو برای جبران شک خود باغ را صدقه داد.